Vorige week hebben in Brussel het BRussells Tribunal en de Iraq Commission vergaderd. Twee internationale gezelschappen bestaande uit juristen, politici en journalisten. Het ging voornamelijk over de vraag of ex-president George W. Bush vervolgd moet worden wegens zijn verantwoordelijkheid voor oorlogsmisdaden in Irak. Ja.
In zijn column in De Groene schrijft Hofland over de actualiteit, en dan met name die in het buitenland.
Dit nieuws heeft de Nederlandse media niet bereikt. We hebben Oekraïne, de vaderlandse pedofielen en de toestanden in het voetbal. Wat de Amerikanen onder leiding van Bush en zijn geestverwanten in Irak en de rest van de wereld hebben gedaan is meer dan tien jaar geleden. Daar hebben we in onze tijd niets meer mee te maken. Ik dank dit nieuws aan Truthout, een Amerikaanse website die dagelijks het nieuws brengt dat door de mainstream media wordt verwaarloosd.
Heeft het zin om Bush en zijn medestanders van toen te vervolgen? Dat is geen vraag. Ze hebben onder valse voorwendsels de oorlog tegen Saddam Hoessein ontketend. Hij had geen massavernietigingswapens, had niet geprobeerd in Niger uranium te kopen en had geen banden met al-Qaeda. Saddam was een ongure dictator, maar ook toen waren er meer van dat soort. Ondanks het feit dat een speciale commissie van de Verenigde Naties onder leiding van Hans Blix met luchtverkenningen en een voortdurende aandrang tot inspecties erin was geslaagd het vraagstuk te begrenzen, begon de oorlog. Minister van Defensie Donald Rumsfeld had daarvoor een overweldigende opening bedacht, genaamd shock and awe, een verpletterend bombardement op Bagdad. Op 1 mei 2004 verklaarde Bush aan boord van het vliegdekschip Abraham Lincoln de overwinning. Voor de gelegenheid had hij een pilotenpak aangetrokken.
Daarna is de oorlog pas goed begonnen. Irak heeft zich nog niet hersteld, het is een failed state geworden. Het aantal burgerdoden wordt nu geschat op meer dan 120.000, er zijn tegen de vijfduizend Amerikaanse soldaten gesneuveld en twee Nederlandse, want wij hadden ook een missie naar Irak gestuurd. Tegen beter weten in, want onze geheime diensten, de AIVD en de MIVD, hadden het kabinet-Balkenende laten weten dat Saddam hoogstwaarschijnlijk geen kernwapens had. Daarover is op 12 juni 2004 onder de kop ‘Hollandse oorlogslogica’ een uitvoerig artikel in NRC Handelsblad verschenen, geschreven door Joost Oranje.
Maar onze minister-president hechtte meer geloof aan de Britse premier Tony Blair, die zeker wist dat in Irak kernraketten stonden die binnen drie kwartier konden worden gelanceerd. Blair beschouwde Balkenende als een goeie vriend. Hij liet hem een document zien en zei: ‘For your eyes only.’ We weten nog steeds niet wat daarin staat. Zo is er veel en veel meer. Irak staat tien jaar later voor een conglomeraat van leugens, massale en fatale mislukkingen en oeverloze zelfoverschatting.
Wie niet voor ons is, is tegen ons, zei Bush
Van dit alles ondervinden we nog altijd de gevolgen. Toen het duidelijk was geworden dat Bush niet van zijn plannen viel af te brengen, weigerden bondskanselier Schröder en president Chirac verdere medewerking. Wie niet voor ons is, is tegen ons, zei Bush. Het westers bondgenootschap heeft zich nooit helemaal van deze Amerikaanse zelfoverschatting hersteld.
Condoleezza Rice, de veiligheidsadviseur van de president, was ervan overtuigd dat de oorlog in Irak het begin zou zijn van het democratiseringsproces in het Midden-Oosten. Het tegendeel was het geval. Daarna is de chaos in de regio pas goed begonnen. In Syrië, Libië en Egypte staat het Westen machteloos, zonder daarbij een fundament voor democratisering te hebben achtergelaten. Voor president Obama zijn interventies met landstrijdkrachten uitgesloten. No boots on the ground. Niet alleen weet hij dat zo’n politiek vruchteloos is. Na de deconfitures van Bush in Afghanistan en Irak heeft het Amerikaanse publiek volstrekt genoeg van een dergelijke veelbelovende vruchteloosheid.
Twee jaar geleden liet de Zuid-Afrikaanse aartsbisschop Desmond Tutu weten dat volgens hem Bush en zijn politieke gezelschap voor het Internationaal Strafhof zouden moeten verschijnen. De Nederlandse stichting Buitenparlementair Onderzoek Irak is het ermee eens. En nu hebben we dit onverdachte gezelschap in Brussel dat aandringt op een berechting. Intussen woont de hoofdverdachte op zijn boerderij in Texas waar hij zich bezighoudt met het schilderen van portretten. Dat is niet alleen een onduldbare situatie voor de nabestaanden van de tienduizenden slachtoffers die van zijn wanbeleid het gevolg zijn.
De schijnbare achteloosheid waarmee Amerika van deze mislukte president afscheid heeft genomen nadat hij eerst in 2000 op een twijfelachtige manier winnaar was verklaard, waarna hij vier jaar later werd herkozen, maakt de meerderheid van de Amerikaanse kiezers medeplichtig. Een rechtszaak zou bijdragen tot herstel van het Amerikaanse prestige, desnoods bij afwezigheid van de verdachte.
H.J.A. Hofland,columnist.Na een kortstondig hoofdredacteurschap van het nieuwe NRC Handelsblad begon H.J.A. Hofland in 1972 als vrij gevestigd auteur van journalistieke verhalen, essays, columns en een handvol romans
No comments:
Post a Comment